Browar Stu Mostów przywraca historyczny styl piwa, warzony pod marką Wrocławia już przeszło 500 lat temu, przynosząc miastu sławę i renomę. Około połowy XVI wieku warzony w grodzie nad Odrą Schöps (baran) stał się znany i ceniony na przeszło dwa stulecia daleko poza granicami Śląska. Uznawany za czołowe piwo w tej części Starego Kontynentu pojawia się po raz pierwszy z nazwy w źródłach w 1553 roku, kiedy to rada miasta w Brzegu zakazała jego wwozu. Zapewne był Schöps warzony dużo wcześniej, czytamy bowiem w źródłach, iż „piwo wrocławskie” cieszyło się uznaniem w kilku śląskich miastach już w pierwszej połowie XVI wieku. Znajdowało też szerokie zainteresowanie przedstawicieli nauki i kultury.

Zapomniana receptura powraca, dzięki zaangażowaniu historyków, piwowarów i browarników z całego świata. Jest to projekt odtworzenia piwa które zniknęło z dolnośląskich karczm na ponad 2 stulecia.

	WRCLW Schops Browar Stu Mostów przywraca historyczny styl piwa, warzony pod marką Wrocławia już przeszło 500 lat temu, przynosząc miastu sławę i renomę.

Styl

Pszeniczny symbol Wrocławia – Schöps, warzony był już w XVI wieku, uznawany był za jedno z czołowych piw ówczesnej Europy. Historia tego piwa urywa się przeszło dwa wieki później, a do dnia dzisiejszego nie zachowała się żadna receptura. Wraz z międzynarodowym zespołem odtwarzamy ten styl, bazując przede wszystkim na opisach kronikarskich smaku tego piwa i wiedzy nt. dawnego piwowarstwa na terenach dolnego śląska. Piwo posiadało unikatowy, miodowo-muszkatołowy aromat, było oszczędnie chmielone, więc charakteryzowało się znaczną słodyczą, kontrowaną nieco przez kwaśność pochodzącą od bakterii kwasu mlekowego bytujących w porach dębowych beczek, w których fermentowało i leżakowało.

Słody/ekstrakt:

Aromat piwa, słodko-muszkatołowy był zasługą użycia niemal wyłącznie słodu pszenicznego do uwarzenia tego piwa. Użyliśmy ponad połowę słodów pszenicznych, zarówno jasnych jak i ciemnych, po to, aby zbliżyć się do smaku uzyskiwanego z dawnego słodu pszenicznego. Dodatek słodów jęczmiennych – karmelowych i melanoidynowych wpływa na pełnie i dopełnia aromaty pochodzących ze słodów. Łącznie użyliśmy aż 6 rodzajów słodów, tak by uzyskać niepowtarzalny smak i aromat. Tradycyjne, dekokcyjne zacieranie, polegające na odbieraniu części zacieru i zagotowywaniu go, dodatkowo uwydatnia słodowy charakter. Jako, że Schöps był uznawany za piwo mocniejsze to podwyższyliśmy ekstrakt do 14,5%, szczególnie, iż wiadomo, że piwo to było nieco słabsze od niemieckich koźlaków (Bockbier). Zawartość alkoholu jest jednak dość niska – to zasługa drożdży górnej fermentacji, a dokładniej ich specjalnego szczepu, który charakteryzuje się małym stopniem odfermentowania – czyli piwo nadal jest pełne (słodowe) w smaku.

Chmiele:

Schöps był piwem oszczędnie chmielonym, używano z pewnością lokalnego chmielu, odmian które dzisiaj już nie występują. Zdecydowaliśmy się użyć niemieckiego chmielu Tettnang Tettnanger, a więc tradycyjnego, szlachetnego chmielu z regionu od wieków kojarzonego z uprawą chmielu – rejonu miasta Tettnang. Chmiel ten nadaję się zarówno do chmielenia na goryczkę jak i aromat. Ma przyjemny ziołowo-kwiatowy aromat.

Bakterie:

Schöps nigdy celowo nie był zaszczepiany bakteriami kwasu mlekowego. Termofilne (ciepłolubne) szczepy tych bakterii naturalnie zasiedlały pory drewna w beczkach dębowych w których piwo to fermentowało i leżakowało, czekając do wyszynku. Lekkie zakwaszenie piwa powodowało, że kwaśny smak kontrował wysoką słodycz wrocławskiego Schöpsa. Zakwaszenie wpływało również na trwałość tego piwa, bo ukwaszanie jest naturalną metodą ochrony żywności przed psuciem. Aby uzyskać ten efekt do brzeczki dodana została tzw. sauergut – czyli zakwaszonej bakteriami kwasu mlekowego brzeczki. Użyte bakterie Lactobacillus plantarum, można na co dzień znaleźć m.in. w zakwasach chlebowych, kefirach czy jogurtach.

• Styl: Schops
• Parametry
  • Ekstrakt: 14,5 %
  • Alkohol: 4,8 %
  • IBU: 15
• Składniki:
  • słód pszeniczny, słody jęczmienne: pilzneński; caramel hell; caramel red; melanoidynowy, słód pszeniczny czekoladowy
  • Chmiel:
    • Goryczkowy: Lomik (PL)
  • Drożdże: Empire Ale M15 Mangrove Jack’s
  • Bakterie:  Lactobacillus plantarum (w formie sauergut dodanym w czasie gotowania brzeczki z chmielem)
• Wygląd: lekko zmętnione (niefiltrowane), ciemnopomarańczowe
• Aromaty:  gałki muszkatołowej, miodu, lekko przypieczonej bułki drożdżowej,
• Odczucie w ustach:
  • pełne, słodowe
  • muszkatołowe-miodowe
  • lekko kwaskowe, słodko-kwaśny finisz
• Temperatura serwowania: 5-8⁰C
• Szkło: Szklanka weizenowa
• Foodpairing:- wrocławski bigos, sarnina z kluskami wrocławskimi, kiełbasa- kminkowa, sery: twaróg sudecki, sery łomnickie z koziego mleka desery: Ciasto- drożdżowe z cynamonową kruszonką